Είμαστε ήδη σε πόλεμο και δεν το ξέρουμε; ”Για των ΑΟΖ τα πετρέλαια και τα αέρια τα ιερά.”
Είμαστε ήδη σε πόλεμο και δεν το ξέρουμε; ”Για των ΑΟΖ τα πετρέλαια και τα
αέρια τα ιερά…”
“Ο πόλεμος που έρχεται δεν είν’ ο πρώτος. Πριν απ’ αυτόν γίνανε κι άλλοι
πόλεμοι. Όταν τέλειωσε ο τελευταίος ,υπήρχαν νικητές και νικημένοι. Στους
νικημένους, ο φτωχός λαός πέθαινε από την πείνα. Στους νικητές ο φτωχός λαός
πέθαινε το ίδιο…”(Μπέρτολτ Μπρεχτ).Οι συζητήσεις για την Υφαλοκρηπίδα
Ελλάδας-Τουρκίας, που δεν έχει οριοθετηθεί και ακόμα περισσότερο για την ΑΟΖ
που επίσης δεν έχει καθοριστεί, βρίσκονται στο επίκεντρο αυτές τις μέρες.
Επειδή και για τα δυο με βάση το ”διεθνές δίκαιο” *(1) απατούνται
τουλάχιστον διμερείς συμφωνίες μεταξύ τους, που δεν έχουν γίνει, σιγά-σιγά
θα καταλάβουμε τι παίζεται, το ρόλο και το παιχνίδι του καθενός και καλό θα
είναι για όλους εμάς τους ”κάτω”, να αφήσουμε στην άκρη τα καρυοφύλλια και
τα γιαταγάνια, τις φουστανέλες και τα φέσια. Όσο γρηγορότερα τόσο καλύτερα,
πριν γίνουμε αναλώσιμά τους και οι δυο λαοί.
*(1) Α. Οριοθέτηση Υφαλοκρηπίδας σύμφωνα με Διεθνή Σύμβαση για την
Υφαλοκρηπίδα, 1958
«Στην περίπτωση κατά την οποία η ίδια υφαλοκρηπίδα παράκειται στα εδάφη δύο
ή περισσότερων κρατών των οποίων οι ακτές βρίσκονται απέναντι η μια σε σχέση
με την άλλη, τα όρια της υφαλοκρηπίδας καθορίζονται με συμφωνία μεταξύ αυτών
των κρατών. Εν ελλείψει συμφωνίας και εφόσον ειδικές περιστάσεις δεν
δικαιολογούν διαφορετικό καθορισμό των ορίων αυτά καθορίζονται από την μέση
γραμμή κάθε σημείο της οποίας βρίσκεται σε ίση απόσταση από τα εγγύτερα
σημεία των γραμμών βάσης από τις οποίες μετριέται το εύρος της αιγιαλίτιδας
ζώνης καθενός από τα κράτη αυτά.» (άρθρο 6)
Β. Οριοθέτηση ΑΟΖ και Υφαλοκρηπίδας και σύμφωνα με Διεθνή Σύμβαση για το
Δίκαιο της Θάλασσας,1982
«Η οριοθέτηση της ΑΟΖ (ή της υφαλοκρηπίδας αντίστοιχα) μεταξύ κρατών με
αντικείμενες ή παρακείμενες ακτές πρέπει να λαμβάνει χώρα με συμφωνία στη
βάση του Διεθνούς Δικαίου, όπως αναφέρεται στο άρθρο 38 του Καταστατικού του
Διεθνούς Δικαστηρίου προκειμένου να επιτευχθεί μια δίκαιη λύση.» (άρθρα 74
και 83 αντίστοιχα)
{…Η ΑΟΖ μιας χώρας εκτείνεται από τα εξωτερικά όρια των χωρικών υδάτων και
μέχρι τα 200 ν.μ. (370 χλμ), τα οποία υπολογίζονται από τις γραμμές βάσης/
baseline (Άρθρο 57 της Σύμβασης για το Δίκαιο της θάλασσας), οι οποίες δεν
συμπίπτουν ακριβώς με την ακτογραμμή… Εξαίρεση σ’ αυτόν τον κανόνα
αποτελούν οι περιπτώσεις όπου οι ΑΟΖ δύο ή περισσοτέρων χωρών
αλληλοεφάπτονται, όταν δηλαδή οι ακτογραμμές των εν λόγω χωρών απέχουν
λιγότερο από 400 ναυτικά μίλια (740 χλμ). Στην περίπτωση που οι ΑΟΖ
αλληλοεφάπτονται, έγκειται στις χώρες που τις διεκδικούν να ορίσουν από
κοινού θαλάσσια σύνορα. Γενικά, κάθε σημείο εντός αλληλοεφαπτόμενης περιοχής
περιέρχεται στη δικαιοδοσία της εγγύτερης χώρας…}
Εν κατακλείδι στα παραπάνω αναφέρεται ρητά, ότι η οριοθέτηση και ο
καθορισμός Υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ πρέπει να γίνεται αποκλειστικά με βάση την
αμοιβαία συμφωνία των εμπλεκομένων μερών. “Είναι ευνόητο, ότι το ζήτημα
ποιος από τους δύο άρπαγες τράβηξε πρώτος μαχαίρι, δεν έχει για μας καμιά
σημασία..Το ζήτημα δεν είναι το ένα ή το άλλο κόμμα, η μια ή άλλη τάξη, η
μια ή άλλη κυβέρνηση που δικαιολογούσαν τον πόλεμο, αλλά ποιο είναι το
περιεχόμενο του πολέμου αυτού, ποιο είναι το ταξικό του περιεχόμενο ,ποια
τάξη διεξάγει τον πόλεμο, ποια πολιτική ενσαρκώνεται στον πόλεμο..”
(Λένιν). Eλληνοτουρκικός πόλεμος σήμερα ή αύριο για τις ΑΟΖ, δεν θα είναι
πόλεμος για τις ”πεζούλες” μας. Τόσο απλά! Ιμπεριαλιστικός και άδικος (για
τις δυο πλευρές) θα’ ναι ο χαρακτήρας και το περιεχόμενό του στις
συγκεκριμένες συνθήκες. “Για των ΑΟΖ τα πετρέλαια και τα αέρια τα ιερά “.
Για τους ”Λάτσηδες” εδώ και τους ”Λάτσογλου” εκεί. Για την Exxon Mobil
,την Total και τις ”επτά αδελφές”. Για την μοιρασιά των υδρογονανθράκων
στην Ανατολική Μεσόγειο. Χωρίς ή και με (τά από) θερμό ελληνοτουρκικό
πολεμικό επεισόδιο. Αυτά είναι που παίζονται σήμερα και αποτελούν την κύρια
αιτία της έντασης και κρίσης. Αυτά πρέπει να αντιπαλέψουν οι λαοί, “οι κάτω”
και η Αριστερά κάθε εκδοχής στις δύο χώρες. Για να μην γίνουμε, με την όποια
αφορμή, κρέας στους εθνικιστικούς, καπιταλιστικούς πολεμικούς
τυχοδιωκτισμούς για τα πετρέλαια και τα αέρια τους.
Σ’ αυτό το τεταμένο κλίμα, ακόμα κι ένα λάθος, τυχαίο γεγονός ή ατύχημα
μπορεί να γίνει η αφορμή (δεν θα’ ναι όμως η αιτία) για οδυνηρές
περιπέτειες. Την ώρα που ένθεν κακείθεν “(μ)πατριώτες”, ειδικοί γεωπολιτικοί
αναλυτές, απόστρατοι και άλλοι ετοιμοπόλεμοι της πλατείας Κολωνακίου, της
Κηφισιάς και της Εκάλης πλημμυρίζουν τις οθόνες και το διαδίκτυο για να μας
πείσουν, ότι πρέπει να ετοιμαζόμαστε σιγά-σιγά εμείς να ξαναβάλουμε το χακί
για τα ”κυριαρχικά μας δικαιώματα”. Δηλαδή για τα κέρδη και τα δολλάρια
των πολυεθνικών του πετρελαίου, τις ΑΟΖ (που δεν έχουν οριοθετηθεί στην
περιοχή συνολικά, όπως προαναφέραμε ή οριοθετούνται αυθαίρετα κι όπως
συμφέρει τον καθένα) και του μερτικού της ελληνικής αστικής στον ανταγωνισμό
της με την αντίστοιχη τουρκική, για μια ”δίκαιη” μοιρασιά μεταξύ τους.
Ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και γεωπολιτικές διευθετήσεις για τη λεία
των αγορών συμπεριλαμβάνει το κυρίως μενού. Γιατί όλα αυτά που παίζονται
στις ΑΟΖ (θαλάσσιες αποκλειστικές οικονομικές ζώνες) και όχι μόνο, οδηγούν
αργά ή γρήγορα (;)- αν δεν τα βρουν μεταξύ τους στη μοιρασιά – σε κάποιας
μορφής ελληνοτουρκική σύρραξη, με επιλογή των αρχουσών τάξεων και του
πολιτικού προσωπικού και των δυο κρατών. Με όλη αυτή την πατριδοκάπηλη,
εθνικιστική ρητορική, ως κυρίαρχη στρατηγική του λεγόμενου ”εθνικού
-πατριωτικού” κορμού, που στην πράξη καλεί σε κήρυξη πολέμου με την Τουρκία
και αναπτύσσεται σχεδόν απ’ όλο το συστημικό πολιτικό φάσμα, δεξιά κι
αριστερά, συμπεραίνεις, πως ένα αιώνα μετά, δύσκολα θα αποφευχθεί ένα νέο
καταστροφικό 1922 ή 1974.
Σε συνδυασμό με τα παραπάνω, να ληφθεί υπόψη και το πως επιχειρείται να
επιβληθεί η παραπάνω ρητορική, δηλαδή η αστική γραμμή εντός της χώρας. Που
υποστηρίζεται με παραλλαγές και από τμήματα της ελληνικής αριστεράς, αφού
βλέπουν και εστιάζουν μόνο στην επιθετικότητα της τουρκικής αστικής τάξης
(πασιφανής και κλιμακούμενη) και την ελληνική αστική τάξη μόνο λαθεμένα
αμυνόμενη στον άξονα ΗΠΑ-ΕΕ-Ισραήλ (στρατηγική επιλογή και συμμαχία της),ενώ
παράλληλα συμπίπτουν μαζί της στο όνομα του μερτικού των υδρογονανθράκων από
τις πολυεθνικές της εξόρυξης. Αλλά από την μπιρ παρά πολιτική κερδοσκοπία,
στον κομπραδορισμό για το σύστημα, τον ιμπεριαλισμό και τον πόλεμο, μια
εθνικιστική ιδεοληψία, μια χρήσιμη πολιτική ηλιθιότητα και ένας
τυχοδιωκτισμός δρόμος, ήταν πάντα.
Αν δε θέλουμε να γίνουμε κρέας για τα πετρέλαια και τα αέρια των
πολυεθνικών, θα πρέπει να προτάξουμε τις δικούς μας στόχους, που έρχονται σε
αντίθεση με τις ιαχές του πολέμου των καπιταλιστών και του πολιτικού
προσωπικού τους.Γι’ αυτό είναι επιτακτική και άμεση ανάγκη μαζικής έκφρασης
ενός ισχυρού αντιιμπεριαλιστικού, αντιπολεμικού-φιλειρηνικού κινήματος :
– που θα αποκαλύπτει τα βαθύτερα αίτια του πολέμου (για τον έλεγχο των
εδαφών, των θαλασσών, των αγορών και των δρόμων της ενέργειας) των εργολάβων
και υπεργολάβων των ηγεμονικών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων
– που δεν θα υποτάσσεται στην κυρίαρχη αφήγηση των “εθνικών μετώπων” των
αστικών διακρατικών, εθνικιστικών ανταγωνισμών από τη μιά, ή του
νεοφιλελεύθερου διεθνισμού του ολοκληρωτικού καπιταλισμού από την άλλη,
δηλαδή στην άλλη όψη του ίδιου συστημισμού.
Η υπεράσπιση της ειρήνης και της ζωής αποτελεί το πρώτιστο καθήκον για κάθε
έντιμο, προοδευτικό και λογικά σκεπτόμενο άνθρωπο στις απέναντι ακτές του
Αιγαίου. Όσοι αγαπούν πραγματικά την πατρίδα τους παλεύουν σήμερα για την
αποτροπή ενός νέου ελληνοτουρκικού πολέμου και για την ήττα της πολεμικής
και εθνικιστικής υστερίας. Καμία αλλαγή χερσαίων ή θαλάσσιων συνόρων Ελλάδας
και Τουρκίας. Να μην σκοτωθούμε μεταξύ μας οι λαοί ”για τ’ αφέντη το φαΐ.
Για τις ΑΟΖ, τα πετρέλαια, το φυσικό αέριο, τις πολυεθνικές, τον
ιμπεριαλισμό και τις αστικές τάξεις.”
Βασίλης Μαυρέλος
